Hong-Lin, 21 (1)
Mijn naam is Hong-Lin en ik ben naast Chinees geadopteerde, ook onderdeel van de LGBT+ community. Ik ben zelf nooit echt publiekelijk ‘uit de kast’ gekomen zoals je dat noemt. Dit vind ik zelf niet echt nodig, aangezien mijn seksualiteit niemand echt iets aangaat. Vaak komt het vanzelf een keer ter sprake en dan benoem ik het tussen lippen door. Een groot statement of een emotionele blogpost is voor mij niet van belang.
Ik ben voor mijn gevoel nog altijd zoekende naar mijn eigen identiteit. Hoewel ik hier nu een beter beeld van heb dan vier jaar geleden, ben ik nog altijd niet zeker wie ik nou precies ben. Ik denk dat een groot obstakel in deze zoektocht mijn eigen emotie is. Ik vind het soms lastig om mijn eigen emoties te onderscheiden. Dit kan mij soms behoorlijk in de weg zitten.
Mijn identiteit is, denk ik, wie ik ben en hoe ik ben. Dit is voor mij wat anders dan afkomst. Identiteit en afkomst kunnen zeker met elkaar in verband liggen, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Zoals ik eerder noemde ben ik nog zoekende naar mijn eigen identiteit en dit geldt ook voor mijn geaardheid. Ik vind het, net als bij het onderscheiden van diverse emoties, lastig om een goed beeld te krijgen van mijn seksuele geaardheid. Ik ben daarom heel blij dat mijn familie en vrienden hier voor zover ik weet geen moeite mee hebben.
Dit is in mijn ogen ook weer een voordeel van geadopteerd zijn. Hier in Nederland voel ik mij vrij om mijn identiteit, op alle vlakken, te onderzoeken en ontdekken. Ik weet niet hoe ik hier naar zou kijken als ik in een Chinees gezin was opgegroeid.
Bij identiteit kan men natuurlijk ook denken aan uiterlijke kenmerken. Hoewel ik gewoon Nederlands ben en mijzelf ook zo voel, word ik er vaak door anderen (onbewust) aan herinnerd dat mijn uiterlijk dit niet zou bevestigen. Dit verschil tussen innerlijk en uiterlijk vind ik zo nu en dan wel lastig, want hoe Hollands ik mij ook voel, ik zal altijd mijn Chinese uiterlijk behouden.