Jin, 19 (2)

Mijn naam is Ge Ge Jin. Ik ben 19 jaar en woon in Amsterdam. Zestien jaar geleden ben ik geadopteerd uit China in Songyuan. Gelukkig ben ik geadopteerd door hele lieve adoptieouders. 
Ik leef nu een goed leven, maar mijn adoptie speelt wel een rol. 
 
Zo krijg ik soms negatieve reacties, als ik vertel dat ik geadopteerd ben. Ik vraag me dan af ´waarom kunnen mensen elkaar niet gelijk behandelen?´ en ´waarom krijg ik opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd over dat mijn Chinese moeder mij niet wilde, omdat ze toch wist dat ik een kanker kind zou worden?’. Als ik er op reageer, krijg je vervolgens te horen dat het een grapje is en dat ik alles niet zo serieus moet nemen. 
 
Mensen die niet geadopteerd zijn staan er niet zo bij stil dat geadopteerde mensen niet weten wie hun biologische ouders zijn. Voor mij is mijn biologische ouders zoeken net als een speld in een hooiberg. 
 
Ik vind het jammer dat racisme regelmatig een rol speelt in mijn dagelijkse leven. 
Zo krijg ik soms de vraag of ik wel door mijn ‘amandel spleetogen’ kan kijken. Mensen gaan dan met hun vingers hun ogen bij elkaar trekken en ‘Chinese taal’ spreken. Voor sommigen kan dit als vervelend worden ervaren. Ik snap niet zo goed wat daar zo grappig aan is. 
 
Zelf sta ik voor gelijkheid. Ik vraag me dan af waarom ik als Chinees anders behandeld word. Waarom krijg ik racistische opmerkingen als ik in de trein zit? Zo krijg ik dan te horen: ‘Hey, daar is die Corona Chinees’ en ‘Door jou is Corona begonnen. Als jij niet terug gaat, dan blijft Corona bij ons en dan gaat het virus nooit weg’. 
 
De opmerkingen die ik krijg, zijn niet zo leuk, maar ik kan niet zeggen dat het me wat doet. Het zegt meer wat over hen dan over mij. 
 
Misschien zijn er Chinezen die zich ervoor schamen dat ze Chinees en geadopteerd zijn. Doe dat alsjeblieft niet! Wees trots op wie je bent. Ieder mens is uniek en ook jij mag er zijn! 
 
Ik hoop dat mensen met mij om kunnen gaan zonder dat ze meteen een oordeel geven over mijn Chinese uiterlijk.