Max, 23

Mensen kunnen zich vaak weinig voorstellen bij de intersectie tussen geadopteerden en queerness. Veel mensen denken aan lesbische of homoseksuele stellen die een kind adopteren. Daarom kijken ook andere geadopteerden, die erg kritisch zijn over adoptie, me soms wantrouwend aan, wanneer ik de term ‘queer’ laat vallen. Het is echter veel complexer dan dat. 
 
Laat ik voorop stellen: ‘queer’ betekent voor mij niet hetzelfde als LHBTI+. Terwijl LHBTI+ in de eerst plaats betrekking heeft op identiteit, gaat de term queer veel meer over een manier om naar de wereld te kijken. Het gaat om het hebben van een kritische blik op wat we als ‘normaal’ beschouwen; om het ter discussie stellen van normen in de maatschappij en ons zelfbegrip, ook wanneer dit niet direct gaat over gender of seksualiteit. 
 
Komt het op identiteit aan, dan heb ik als geadopteerde geleerd dat nooit iedereen je zal zien zoals je bent. Zien mensen me als Chinese toerist, dan moet ik telkens uitleggen dat ik toch echt Nederlander ben. Als mensen denken dat mijn culturele achtergrond Chinees is, dan moet ik keer op keer mijn adoptieachtergrond benoemen. Daarom heeft het idee van ‘coming out’ nooit veel voor me betekend, ook niet als het gaat om mijn non-binaire genderidentiteit of mijn panseksuele oriëntatie: alsof de hele wereld met één aankondiging zou weten wie ik ‘echt’ ben. 
 
Andersom heeft ook het queer perspectief mij anders naar mijn adoptieachtergrond laten kijken. De maatschappelijke norm dicteert: wie je vroeger was, bepaalt wie je in de toekomst zult zijn. En: waar je vandaan komt, is waar je terug naar moet. Maar net als mijn seksuele oriëntatie en genderidentiteit, ben ik ook als geadopteerde veranderlijk en fluïde. Mijn culturele roots bepalen niet wie ik als geadopteerde ben. Ik ben niet enkel mijn afkomst. Dat betekent natuurlijk niet dat wij, geadopteerden, niet mogen zoeken naar onze roots, maar dat betekent wel dat we ons moeten afvragen: zoek ik omdat dat iets toevoegt aan mijn leven, of zoek ik omdat de maatschappij en ikzelf mij pas accepteren als ik weet waar ik vandaan kom? Volgens mij staan wij, geadopteerden, te weinig stil bij die vraag.