Nikwi, 25 (2)

Het was 15 april 2019 11:35 en ik zat midden in overleg met mijn collega. Ik check de tijd op mijn mobiel en zie ineens dat er allemaal ongelezen berichtjes zijn op wechat. Ik was al een aantal weken aan het wachten op de DNA uitslag van de Chinese Zuyuan DNA bank. Ik had mijn rapport opgestuurd naar Zuyuan (vanuit 23andme.com) en de vrouw die zei dat ik mogelijk haar dochter was had haar spuug opgestuurd naar Zuyuan. Ik durfde niet te kijken, maar tegelijkertijd voelde ik een enorme drang om te kijken. Ik zei tegen mijn collega, “even kijken hoor!” Ik opende mijn wechat en las het bericht: “Great news, it’s a Parent/Offspring match between Nikwi and Mrs. Chen! Congratulations!!” Het eerste wat eruit kwam was een enorm harde gil. Mijn collega schrok en keek mij aan, ik zei: “Nienke, ik heb mijn ouders gevonden!!!! Mag ik jou een knuffel geven?” Ik voelde de tranen al opkomen, gaf haar een knuffel en rende gelijk mijn eigen kantoorkamer binnen. Mijn twee collega’s met wie ik lief en leed deel, keken al met volle verwachting naar mijn hoofd, zij wisten waar ik op wachtte. Ik keek ze aan en schreeuwde: “HET IS EEN MATCH!!” Het hele kantoor had mijn gil gehoord en kwam naar onze kantoorkamer. Iedereen knuffelde mij en sommige hadden tranen in hun ogen. Maar mijn tranen waren het grootst. Niet alleen van geluk, maar ook door super veel pijn. Mijn moeder was toen al erg ziek, ik wist dat ze mijn biologische ouders nooit zou ontmoeten.Toch liet ik mijn verdriet dit moment niet overheersen. Ik belde mijn vriend, Rickert en deelde dit bijzondere nieuws. Hij was super enthousiast en dat hielp mij ook weer om het gevoel van geluk weer te voelen.  
Heb ik nog een lange poos getwijfeld of het wel écht zo was? Ja enorm. Ik kreeg verschillende signalen dat Zuyuan wellicht niet een goede DNAbank zou zijn. Dit bleek achteraf gelukkig nepnieuws en ik heb nog steeds nauwe banden met Jamie, de eigenaar van Zuyuan. Het gekke sindsdien zijn een paar dingen. Één ervan is de notificaties die ik ontvang van 23andme. Elke keer als ik zie: new relatives, dan denk ik hé! misschien wel mijn oud… en dan bedenk ik mij dat ik ze al heb gevonden. 

Het tweede gekke is dat ik een familie in China heb met wie ik nu ook bepaalde (emotionele) dingen kan delen. Ik heb een zus, een zusje en een broertje. Best een volledige familie. Het derde ding is misschien wel de nabijheid die ik nu voel met China. Het was voor mij altijd een land waar ik vandaan kwam en dat was het. Nu is het een land waar ik ook naartoe mag en een familie heb. Nederland blijft mijn thuis, verhuizen is voor mij niet iets wat ik zou willen. Wel probeer ik in ieder geval één keer in de twee dagen even kort of lang te wechatten met mijn vader. Elke week spreek ik mijn broertje en oudere zus en af en toe spreek ik mijn zusje