Sasa

Ik, de baby in mij, strek mijn armpjes uit. Uitreikend naar mijn biologische moeder. Zij is er niet, want ze heeft me net op straat gelegd. Ik lig op straat. In mijn eentje. Ik voel me alleen. Ik voel me in de steek gelaten. Ik voel me niet belangrijk. Ik strek weer mijn armpjes uit, maar niemand reageert daarop. Terwijl voor een 2 tot 3 dagen oude baby is het juist zo belangrijk dat iemand daarop ingaat. Want een 2 tot 3 dagen oude baby kan nog niet zelf overleven, is volledig afhankelijk van anderen, anders gaat ze dood. Een 2 tot 3 dagen oude baby kan nog niet zelf haar emoties en stress reguleren. Daar heeft ze haar moeder bij nodig. Vanbinnen huil ik, maar er komen geen tranen. Ik wacht maar totdat ik opgepakt word door iemand óf totdat ik doodga.