Twan, 17

Mijn naam is Twan en ik ben 17 jaar oud. Ik ben geboren in Taipei (Taiwan). Mijn biologische moeder, toen destijds 16 jaar oud, kon niet voor mij zorgen wegens haar levensomstandigheden. Daarom had ze besloten mij op te geven voor adoptie. Al vrij snel werd ik geadopteerd en kwam ik aan in Nederland. Ik leef hier nu samen met mijn zus en mijn moeder in Heinenoord.   
 
Ik heb altijd van mijn ouders meegekregen dat ondanks ik er misschien anders uitzie, ik geliefd ben door hun en de mensen om mij heen. Ook waren zij erg vrij over de adoptie. Vaak als ik vragen had, pakte mijn moeder een boek waarin ze alles over de adoptie in had bewaard. Vaak zaten we samen op de bank door het boek te bladeren.  
 
Toen ik eenmaal ouder werd en voor het eerst naar de middelbare school ging, werd ik voor het eerst geconfronteerd met mijn uiterlijk. Ik was geschrokken, omdat ik het nog nooit eerder had meegemaakt. Ik ben toen heel diep gezakt, want ik had het gevoel dat ik er toch niet mocht zijn. Ik begon mezelf vragen te stellen als: Ben ik de enige die zich zo voelt? En waarom voel ik mij zo? Mensen zeggen wel dat je er mag zijn, maar zo voelde het niet.   
 
Ongeveer 2 jaar geleden begon ik me echt eenzaam te voelen. Ondanks dat ik mensen om mij heen had die van mij hielden, was dat toch anders. Ik had meer behoefte aan mensen die begrepen hoe ik me voelde.  
 
Anderhalf jaar geleden kreeg ik steeds meer interesse naar mijn achtergrond. Ik begon het boek waarin alles over mijn adoptie zat te gaan lezen. Vragen als ‘waarom zou iemand mij niet willen?’ werden beantwoord. Tijdens deze zoektocht ben ik mensen tegengekomen, mensen die mij begrepen en waar ik me goed bij voelde. Ik voelde me niet meer alleen.   
 
Na uiteindelijk alles uitgepluisd te hebben heb ik voor mezelf besloten om een rootsreis te maken. Ik heb er eerlijk gezegd nooit zoveel over nagedacht, maar het voelde goed om dat op de planning te hebben. Het idee is er, alleen de vraag is nog wanneer.   
 
Twan van den Berg