Willeke, 23

Mijn naam is Willeke en ik heb een dochtertje, Maeve-Olivia, van twee jaar oud. Ik ben nooit echt zoekende geweest naar mijn biologische ouders, wel was ik altijd benieuwd of ik op iemand zou lijken. Nu was er voor het eerst eens kans dat er iemand dichtbij mij op mij zou kunnen lijken, daar keek ik heel erg naar uit. 
Ik vond het een erg spannend moment bij de verloskundige. Daar kreeg ik vragen over eventuele erfelijke ziektes/ afwijkingen in de familie, die ik natuurlijk niet weet en dus open moest laten. Ik heb daar wel vaak over na moeten denken. Het was enorm speciaal om de zwangerschap met mijn ouders te delen en ik heb ze ook zoveel mogelijk betrokken bij alles. Mijn moeder was ook bij de bevalling, wat het als geadopteerde nog specialer maakt. Toch schoot na de bevalling wel de gedachte door mijn hoofd dat ergens anders ter wereld er ook twee mensen opa en oma waren geworden zonder dat ze het wisten. Na de bevalling kwam ik er achter dat het vormen van een band met je kindje in de eerste maanden zo belangrijk is. Zelf heb ik dat natuurlijk pas na 10 maanden mogen ervaren.