Yuan, 21

Ik ben Yuan en ik ben 21 jaar. Ik ben geboren in Shenzhen en ik woon sinds 2001 in Nederland. 
 
Sinds de middelbare school ben ik mij gaan beseffen hoe het is om geadopteerd te zijn. Af en toe zijn er weleens van die jongeren op straat, die mij uitschelden of mij er duidelijk op wijzen dat ik anders ben dan anderen in Nederland. Ik negeer het, maar denk bij mijzelf: ik heb er toch niet zelf voor gekozen om hier op te groeien in een soms wat snel oordelende samenleving. 
 
Op de middelbare school heb ik de kans gehad om vijf jaar lang Chinees als vak te volgen. Chinees leren gaf mij een voldaan gevoel. Voorheen moest ik mensen vaak teleurstellen, als ik zei dat ik geen Chinees kan praten en schrijven. Nu is dat wel anders. 
 
Het hoogtepunt was dat ik in 2014 met mijn Chinees klas naar Beijing en Xi’an ben gegaan op uitwisseling. Ik heb daar een hele fijne tijd gehad, maar er waren ook wel lastig momenten. We hebben daar onder andere een weeshuis bezocht. Ik vond dat best moeilijk. 
 
Eerder dat jaar ben ik met mijn ouders en zusje op vakantie naar China geweest. Het voelde echt als thuiskomen. Eenmaal terug in Nederland kwamen vragen, die ik op voorhand niet had verwacht. Mensen vroegen of ‘het’ gelukt was; wederom voelde het alsof ik mensen moest teleurstellen. Ik ging naar China voor een vakantie zonder verdere bedoelingen. 
 
Ondanks de negatieve bejegeningen zo nu en dan ben ik hier gelukkig. Op dit moment studeer ik Gezondheid en Leven aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In mijn vrije tijd hockey ik en speel ik piano. Verder schrijf ik graag verhalen en gedichten. 
 
Al een leven lang heb ik een groot verlangen naar het vinden van herkenning in wie ik echt ben. Wat zou ik het ongelooflijk fijn vinden om ooit familie weer in de armen te kunnen sluiten en dan in het bijzonder mijn biologische moeder; ik wil lijken, vergelijken en haar recht in de ogen aankijken. Hoe ouder ik word, hoe meer het tot mij binnendringt dat het hooguit bij een verlangen blijft. Dat vind ik erg moeilijk en het houdt mij veel bezig. Het schrijven van gedichten is voor mij een manier om het een plek te geven.