Als geadopteerde is het herkenbaar om jezelf niet helemaal thuis te voelen binnen je lichaam en/of je omgeving. Je kan je misschien anders voelen dan de mensen om je heen, terwijl je in dezelfde omgeving bent opgegroeid. Misschien voel je je eenzaam en ken je geen mensen waar je aan kan relateren. Of is het zelfs zo dat je je anders voor doet, om zo toch in een bepaalde cluster te kunnen zitten.  

Dit zijn allemaal kwesties die te maken hebben met je identiteit. Maar wat is dat nou eigenlijk, identiteit? Maaike Kruijsen schrijft op haar website, in het artikel “Identiteitscrisis, een donkere nacht in de ziel”, dat je identiteit een samenvoeging is van alle aspecten die bij jou horen. Onder deze aspecten vallen bijvoorbeeld:  

• Normen 
• Waarden 
• Persoonlijke eigenschappen 
• Leeftijd 
• Gedachten en ideeën 
• Voorkeuren 
• Uiterlijke kenmerken 
• Je eigen ervaringen 

Wanneer deze aspecten niet goed samenkomen is er een kans dat er dus een identiteitscrisis kan ontstaan. Maar wat houdt dat nou in?  

“Een identiteitscrisis is een (tijdelijke) toestand van twijfel over wie je bent. Je voelt je volslagen onzeker over je gevoelens, gedachten, bewustzijn en overtuigingen. Je ‘ik’ is zoek en je twijfelt aan je kwaliteiten en wat je te bieden hebt. Het voelt alsof de bodem onder je is weggeslagen” (Kruijsen, z.d.). 

Een identiteitscrisis kan zeker voorkomen wanneer je bijvoorbeeld geadopteerd bent. Dit komt omdat je als geadopteerde niet altijd even zeker bent over wie je bent. Voor velen is het onbekend wie hun biologische ouders zijn, wanneer en waar ze precies geboren zijn. Ook zijn velen opgegroeid in een omgeving met een andere cultuur dan waarin ze zijn geboren en is er een onzekerheid over de wenselijkheid van het kind. 

Volgens Adoptievoorzieningen is het lastig voor geadopteerde kinderen om een gezond zelfbeeld en identiteit te ontwikkelen om de volgende redenen: 

• Er waren tekorten in hun vroegste jeugd, bijvoorbeeld te weinig aandacht of liefdevolle aanraking. 
• Ze zijn afgestaan of verlaten en hebben belangrijke mensen in hun leven verloren. Ze kunnen door de vroegere afwijzing gemixte gevoelens hebben en twijfelen over hun gewenst zijn van hun biologische ouders (omdat ze hen in de steek hebben gelaten) naast de gevoelens van de adoptieouders. Ze kunnen zich hierdoor snel afgewezen voelen en zich dan ook afgewezen voelen zonder dat afwijzing er ook daadwerkelijk is. 

• Doordat kinderen hun gedrag aanpassen op de omgeving zullen zij, de kinderen die zijn geadopteerd op vroegere maar ook later leeftijd, de normen en waarden van het geboorteland overnemen. Wanneer zij geadopteerd worden kan het ervoor zorgen dat het gedrag wat in hun geboorteland als acceptabel wordt gezien, niet langer acceptabel is in het land waar ze opgroeien. Dit kan zorgen voor een gevoel van afwijzing.  
• Door het verschil in etniciteit tussen adoptiekind en adoptieouders moeten de kinderen zelf een eigen etnische identiteit aannemen en ontwikkelen. 
• Kinderen moeten zelf opzoek naar hun eigen betekenis van geadopteerd zijn. Dat houdt in dat ze zelf moeten kiezen of ze wel of niet meer informatie willen opzoeken over hun biologische ouders, land van afkomst, voorgeschiedenis, etc. Vooral in de puberteit wanneer identiteitsontwikkeling het sterkst is komt er dus nog een extra taak bij. 

   

Maar hoe kom je hier nu vanaf, of hoe ga je om met identiteitscrisis?  

Als je zelf ook met identieke klachten zit raad Adoptiepedia aan om met iemand te praten in je omgeving. Dit kan bijvoorbeeld familie, een vriend of vriendin, maar ook de huisarts zijn. Mocht je je hierbij niet fijn bij voelen, biedt Adoptiepedia ook steun bij het zoeken van identiteit door middel van bijvoorbeeld buddycoaches.